Buellton -> Monterey

We hadden voor vandaag bedacht om vrij simpel van A (Buellton) naar B (Monterrey) te rijden via de route langs de kust, even te stoppen in Morro Bay en ook nog even het “Hearst Castle” aan te doen, evt. nog aangevuld met het plaatsje Carmel. Een reis van ong. 200 miles (= ong. 325km). We wisten niet zo goed wat te verwachten, dus het idee was dat het vooral een reisdag zou gaan worden, met een paar korte onderbrekingen.

Het eerste stuk van de reis ging relatief snel over de highway 101, met niet zoveel interessants/bijzonders dan het best wel fraaie landschap, met steeds meer wijnbouw. 

Omdat we niet veel van de oceaan konden zien vanaf de highway en we er wel vrij dicht langs reden besloten we om de afslag “Oceano” toch maar eens te nemen. Dat bleek best wel een leuk – vrij toeristisch – badplaatsje te zijn met een leuk strand, maar helaas konden we daar niet zo heel veel van zien, want het zat er weer onder de zeemist. Het bleef dus bij een korte stop, alleen maar om even wat uit te waaien.

Daarna weer de highway op, tot de afslag “Morro Bay”. Hier gelukkig geen zeemist, maar een heerlijk warm ochtendzonnetje in een erg leuk plaatsje, gelegen aan een zeearm. Tijdens het koffie drinken hoorden we ineens een stel zeehonden die in het baaitje in de zon lagen op een ponton. Wat later zagen we er ook nog een zeeotter op z´n ruggetje drijven – al peuzelend aan iets wat hij/zij kennelijk te pakken had gekregen – en er dreven/vlogen ook nog allerlei pelikanen. Kortom: best wel een heel leuk plaatje. Iets verderop was er ook nog een strand dat rechtstreeks aan de oceaan grensde en daar was het een drukte van belang i.v.m. vele wavesurfers.

Na de koffie maar weer verder richting Hearst Castle, waar we vlak vóór de afslag al kennis mee maakten doordat we ineens een hele kudde zebra´s in de velden zagen lopen. Toch wel een vreemde gewaarwording, hier in California!

Bij Hearst Castle hebben we een rondleiding gedaan met een gids, langs en door de belangrijkste plaatsen van het super-megalomane complex. We begrepen dat het door de “Chief” - zoals William Randolph Hearst veelal werd genoemd - in de periode tussen 1919 en 1947 tot stand is gebracht, waarbij kosten nog moeite werden gespaard. 

Het exclusiefste materiaal werd van over de hele wereld hier naartoe gehaald om een illusie van Spaanse sfeer en pracht te creëren, vermengd met o.a. Romeinse, Venetiaanse en Egyptische elementen.

Eigenlijk is het nog steeds “under construction”, want meneer bedacht steeds weer iets nieuws erbij, soms ook gewoon weer ten koste van iets wat al eerder was geconstrueerd. Het enorme buitenzwembad bijv. is versie 3. De twee ervoor zijn komen te “vervallen” toen er een nieuw idee moest worden uitgevoerd. 

Meneer had o.a. ook z´n eigen privé vliegveld en een privé-dierentuin, met allerlei exotische dieren (waarvan de eerdergenoemde zebra´s dus overblijfselen zijn). I.v.m. aardbevingsgevaar is alles overigens helemaal uit beton opgetrokken en daarna zo “gedecoreerd” dat het de beoogde sfeer weergaf. 

Het was een heel aparte ervaring zullen we maar zeggen. Wel mooi overigens dat het tegenwoordig in handen is van de Californische overheid en open staat voor het publiek.

Niet ver van Hearst Castle – gewoon langs de freeway – hebben we nog even een afslag genomen waar je grote aantallen zeeleeuwen op het strand kon zien zonnen/slapen. Óók weer heel apart.

Vanaf Morro Bay hadden we de 101 highway inmiddels trouwens al verlaten en waren we op de “scenic route” freeway 1 langs de kust terechtgekomen. Een hele mooie route, vlak langs de kust met heel veel “op-en-neer-en-heen-en-weer-trajecten”. Kortom: dat schoot niet zo erg meer op en voor iemand met hoogtevrees (Jolanda) was het ook niet altijd even prettig.

We zijn uiteindelijk nét voordat het echt donker was op onze bestemming aangekomen. Tóch wel weer een leuke dag achter de rug vinden we; benieuwd wat morgen weer gaat brengen.