Las Vegas -> Mount Carmel

Het is ons niet gelukt om ons goede voornemen waar te maken om niet meer tot ´s-avonds in het donker door te rijden. 

Vandaag zijn we geëindigd in Mount Carmel Junction in de staat Utah, na te zijn vertrokken uit de staat Nevada (Las Vegas) en ook nog een stukje van Arizona te hebben meegepikt. Een aardige reisdag dus, door 3 verschillende staten, maar die hadden we bij nader inzien iets te naïef voorbereid...

We zijn vrij laat op de ochtend vertrokken, hebben eerst nog het bekende “Welcome to Fabulous Las Vegas” teken bezocht en daarna de Hooverdam en het Zion National Park, waar bleek dat het allemaal wel wat krap ging worden, temeer ook omdat we een uur tijd verloren door het overgaan naar een andere tijdzone. We zijn nu 8 uur vroeger dan NL, i.p.v. 9. 

Het werd al donker toen we uit het Zion National Park vertrokken en kwamen er toen achter dat de inschatting van “nog een kwartiertje rijden” ook niet helemaal klopte...

Het bleek een uur te worden en via een haarspeldbochtenweg door de bergen op een 2-baans weg langs aardige afgronden e.d. Op het 2edeel moesten we een stuk of 4-5 keer in de ankers vanwege een stel overstekende herten (we hebben ook nog 2 platgereden exemplaren zien liggen trouwens). Uiteindelijk hebben we het zonder ellende gehaald en wachtte ons een fijn hotel met een goed restaurant, dus eind goed – al goed.

Zoals gezegd startte de reis met een stop bij het bekende welkom-teken van Las Vegas. Daar wilden we eigenlijk toch ook nog wel even snel een plaatje van schieten, maar dat bleken méér mensen te hebben bedacht; er stond gewoon een rij van een paar tientallen meters voor. Wij hebben dus maar gewoon even een plaatje geschoten vanaf de zijkant - langs de rij heen - en zijn toe weer doorgetrokken, naar de Hooverdam.

Dat was toch ook wel weer een beleving. Het ding is tussen 1931 en 1936 gebouwd in de Colorado River en is 242 meter hoog. Op het hoogtepunt van de bouw werkten er zo´n 5.000 arbeiders aan en er zijn er bijna 100 verongelukt; dagelijks vielen er zo´n 50 gewonden. Een erg indrukwekkend bouwsel. We zijn er heen-en-weer overheen gereden en hebben er de nodige plaatjes geschoten, alvorens we zijn doorgetrokken naar Utah, naar het Zion National Park.

Zoals gezegd ontdekten we toen ook dat we een uur tijd zouden gaan verliezen en toen werd het toch wel krapjes. We hebben het park dan ook eigenlijk onvoldoende gerespecteerd door er alleen maar doorheen te trekken en eigenlijk nergens eens een mooie wandeling te maken o.i.d., waar het park eigenlijk toch op is ingericht. 

Desondanks waren de indrukken overweldigend. Het is een Canyon-landschap dat is gevormd door de “Virgin River”, in een tijdsbestek van zo´n 200 miljoen jaar. Enorme, tot ong. 600m hoge, steile berghellingen zijn daar in de loop der tijd uitgesleten in ijzerhoudend zandsteen, wat vanwege de hoogte en de fraaie kleuren (in combinatie met het groen in het dal en de strakblauwe lucht) een geweldige ervaring biedt. Het is bijna niet voor te stellen dat het kleine riviertje (bijna een beekje) dat door het dal stroomt daarvoor verantwoordelijk is, maar we hebben nog een YouTube filmpje bekeken van een zgn. “Flash Flood” waarvan we hoorden en dan zie je hoe zo´n ogenschijnlijk lieflijk riviertje ineens kan omslaan in grote ellende als er ergens in de bovenloop in korte tijd flink wat water is gevallen. Er werd dan ook voor gewaarschuwd om altijd eerst de weersverwachtingen te checken voordat je in het gebied zou willen gaan wandelen. Al met al dus weer een mooie ervaring.

Zie verder weer de foto´s en video. Morgen op weg naar het Bryce Canyon National Park.