Bryce -> Moab

Toen we vanochtend de gordijnen open deden zagen we sneeuw! Daar hadden we niet echt op gerekend, maar gelukkig zette het ook niet heel erg door: een beetje een nattig goedje. 

Na een lekker ontbijt toch maar redelijk snel de boel in de auto geprakt en vertrokken, want we hadden een aardige reisdag voor de boeg, van ong. 250 miles (= ong. 400km), exclusief de trips die we ook nog wilden gaan maken in één of twee nationale parken in de buurt van Moab, waar we zouden gaan overnachten.

We vertrokken van een hoogte van zo´n 2.500 meter en daar was het om en nabij het vriespunt, maar we gingen al rap naar beneden en daar verdween de sneeuw ook al weer snel. De temperatuur bleef lange tijd net boven het vriespunt hangen en al naar gelang de reis vorderde liep die langzaam wat op, naar uiteindelijk hier (in Moab) 12 graden. De sneeuw was in de lager gelegen gebieden overgegaan in lichte regen en zo hebben we lange tijd “van-de-regen-in-de-drup-en-weer-terug” weer gehad. We reden er uiteindelijk uit doordat we sneller waren dan het wolkenfront, maar hier nu in Moab is het inmiddels toch ook aangeland. Kortom: ander weer ineens dan we de afgelopen dagen gewend waren geraakt.

We hebben weer heel wat fraais aan ons voorbij zien trekken tijdens de reis. De indrukwekkende landschappen wisselden elkaar in rap tempo af; het één nog mooier dan het ander. Het verwondert ons telkens weer hoe het landschap over korte afstanden ineens weer wezenlijk anders kan worden. 

Overigens lijkt de stelling “de kortste afstand tussen A en B is een rechte lijn” hier veelvuldig te zijn toegepast op het wegennet. We hadden er een stuk Highway tussen zitten waar we zo´n 160 miles (= 257km) alléén maar rechtdoor hoefden te rijden. Gelukkig was het landschap er om ons af te leiden en zo werd het toch zeker geen saaie reis.

Uiteindelijk kwamen we aan op onze eindbestemming, waarna we besloten om éérst het het “Canyonlands National Park” te gaan bezoeken. Nóg maar even een stukje rijden er bij, van 40km heen-en-terug…

Het was echter alleszins de moeite waard. We zijn er doorheen getrokken met diverse tussenstops om uiteindelijk te eindigen bij het zgn. “Grand View Point Overlook”, waar je vér beneden je het door erosie uitgesleten gebied ziet waar de Green River en de Colorado River doorheen trekken. Een waanzínnig indrukwekkend schouwspel.

We waren nog nét het regenfront voorgebleven toen we daar rondsjouwden, maar toen we verder wilden trekken naar het “Arches National Park” - wat we eigenlijk óók nog “even” mee wilden pikken (op z´n Japans) - werd het toch echt vervelend nat en grijs weer. Mede omdat het inmiddels al 4 uur ´s middags was hebben we dat toen toch maar laten schieten en zijn we direct doorgetrokken naar ons hotel in Moab. Misschien gaan we er morgen nog even een kijkje nemen. We zien wel. Nu eerst even lekker gaan eten bij de plaatselijke Thai…

Zie de foto´s van deze dag voor wederom mooie plaatjes.