Dag 2 bij de Grand Canyon
21 oktober 2018 - Tusayan, Arizona, Verenigde Staten
Vanmorgen werden we wakker met een paar flinke klappen onweer! Toen we uit het raam keken zagen we pikzwarte regenwolken die zich aan het opbouwen waren. Dat was nou niet bepaald het weertype waarop we hadden gehoopt voor vandaag!
Gelukkig bleek al snel dat snelle weersveranderingen hier vrij normaal zijn; de zwarte wolken verdwenen ook weer redelijk snel uit zicht en er bleef een blauwe lucht met witte wolken over in de ochtenduren. Prima voor mooie vergezichten en de daarbij horende fotoshoots.
Eerst hebben we ons nog even laten verpozen in het IMAX Theater Grand Canyon, met een indrukwekkende documentaire over (de geschiedenis van) de Grand Canyon.
Daarna op de Shuttle bus gestapt naar het “uitzicht-gebied”, waar we – inmiddels met prima weer – hele mooie plaatjes konden schieten van dit wereldwonder. Het is een duizelingwekkend groot en diep (zo´n 1,5km) gebied, uitgeslepen door de Colorado River in miljoenen jaren. Op het punt waar wij naar beneden keken was het zo´n 2km boven zeeniveau.
We hadden het prima naar ons zin, totdat we geconfronteerd werden met een paar randdebielen van Japanse afkomst, die het nodig vonden om over de hekken te klimmen en letterlijk op de rand van de afgrond te gaan poseren voor een foto. Zelfs als je geen hoogtevrees hebt schiet je hier behoorlijk van in de stress. Later zagen we nóg een paar van dit soort idioten bezig. Op een paar van de foto´s kun je daarvan wat zien.
Na dit tafereel vond Jolanda het allemaal niet zo heel erg leuk meer (hoogtevrees) en liep Egbert nog even alleen verder langs de “Rim”, waarbij hij een eekhoorntje kon fotograferen die gewoon doodleuk op de rand van de kloof naar beneden ging zitten kijken. Zie de foto´s.
We hebben de dag afgesloten met nog wat souvenir-shoppen e.d. en zijn toen weer terug naar het hotel gegaan.
Het was zeer de moeite waard en inderdaad de verwachte apotheose van onze canyon-avonturen. Nét op het punt dat we wel even klaar zijn met de canyons, dat wel eerlijk gezegd. Ondanks alle beauty dreigde er toch een “canyon-overload” inmiddels. Vanaf morgen daarom weer wat anders: op naar de route 66…
We lopen wel wat achter op jullie reis, want we zijn net terug uit regenachtig Estartit. Leuk jullie ervaring met de Grand Canyon te lezen, want wij waren daar in 1995 ook en hebben met een klein vliegtuigje over de Canyon gevlogen. Machtig imposant, de little Coloradoriver was toen turkoize gekleurd, wat maar een keer per jaar gebeurd. Toen wij er vlogen sneeuwde het, zowel buiten als in het vliegtuig. Marian met haar hoogtevrees vloog de piloot om zijn hals NA DE LANDING. Overigens stonden er toen nauwelijks hekken, waardoor ik nog mooie foto,s van mij zelf heb op het randje van de Canyon. Later lazen wij dat er elke maand wel een toerist in de diepte verdween, dus dat er nu met de toegenomen touristenstroom wel hekken staan begrijpen wij. Ook mag er volgens ons niet meer met eenmotorige kisten over de Canyon worden gevlogen, omdat er een paar van de radar verdwenen zijn. Zo zie je maar ook randdebielen in de vriendenkring. Een aanrader is het om eens een wapenwinkel te bezoeken en te kijken wat daar allemaal vrij te koop is. Dan snap je ook het wapengeweld direct een stuk beter. Veel plezier nog en we gaan jullie volgen. Tot wanneer blijven jullie er?
Hartelijke groeten can Henk en Marian.