Tusayan -> Kingman

Zo, we hebben inmiddels weer lekker een korte broek aan! 

We zijn nu in Kingman, een “Route-66-stadje” – onderweg naar Los Angeles waar we overmorgen hopen aan te komen, na nog één tussenstop op de Route 66 – die eindigt in Santa Mónica.

Vanmorgen werden we al wéér wakker met onweersklappen en dit keer was het echt vervelend weer. We hadden dus geluk dat we de afgelopen dagen zulk mooi weer hadden voor de vergezichten van de Grand Canyon. Het was zo´n 8 graden toen we wegreden. Inmiddels zitten we – ook een kilometer lager trouwens (1.027m) – weer rond de 24 graden en 180 miles (= ong. 290km) verder. Eerst moesten we een stukje naar het zuiden rijden en vervolgens zijn we verder getrokken naar het westen, via de Route 66.

Het was ons eerder al duidelijk geworden dat de originele Route 66 eigenlijk niet meer bestaat. Er zijn alleen nog maar her-en-der stukjes van over, nadat de “Interstate 40” ´m in 1978 heeft vervangen. Op sommige stukken is die er simpelweg “overheen” gelegd en soms is die ook weer deels parallel getrokken aan de oude Route 66. De oude, originele Route 66 heeft zo´n 60 jaar bestaan en heeft een roemruchte geschiedenis achter de rug.

Hij is eigenlijk het meest bekend van de jaren 50/60 sfeer die er omheen is gaan hangen, maar aanvankelijk was het een echte pioniersroute naar het westen (met huifkarren en zo), waar heel wat ellende heeft plaatsgevonden. In de beginjaren werden huifkar-karavanen hier soms door indianen overvallen. We hebben er een paar gruwelijke ooggetuige-verslagen van gelezen in het “Powerhouse” museum hier in Kingman - waar we net nog even langs zijn geweest. In de jaren van de grote depressie zijn er ook nog eens grote aantallen mensen in erbarmelijke omstandigheden overheen weggevlucht vanuit de door droogte geteisterde gebieden in het binnenland naar de omgeving van Los Angeles. Ook hiervan hebben we wat bizarre - en vooral ook zeer veel armoede tonende - foto´s en verslagen gezien in het museum.

Wij zijn onze Route 66 beleving gestart bij het plaatsje Williams. Daar heeft men de 50-er/60-er jaren sfeer gecultiveerd in het straatbeeld met div. winkeltjes, restaurants, etc.. We zijn er even gestopt voor wat foto´s en een “lunch” van koffie met een véél te calorierijke taartpunt.

Daarna moesten we toch eerst even een stukje van de Interstate 40 nemen, om vervolgens bij Crookton Road een deel van de oude/originele Route 66 te kunnen nemen. Op die route hebben we weer veel indianen-nederzettingen (met de daarbij kennelijk horende armoede) gekruist. 

In het plaatsje Seligman hebben we een wat grotere stop gemaakt, o.a. om bij de beroemde “Angel Delgadillo's Barber Shop” wat foto´s te maken. De kapperszaak van een 90-er, die z´n zaak in de afgelopen decennia in oorspronkelijke staat heeft gehandhaafd en de grondlegger is van de “Historic Route 66”, wat nu een toeristische attractie is. Onder het motto “A mad idea doesn´t mean it can´t be fun” heeft Egbert daar ook nog een leren bikerjack gekocht. Zie de foto´s.

Uiteindelijk zijn we dus aangeland in het plaatsje Kingman, waar we de nacht gaan doorbrengen. 

Kingman is o.a. een belangrijk knooppunt voor de vele kilometerslange goederentreinen die langs de Route 66 van Oost naar West trekken. Ze zijn echt indrukwekkend lang en hebben meestal zo´n 5 à 6 locomotieven er vóór en soms ook nog een paar halverwege de rij met wagons. In Kingman komen er meer dan 80 per dag langs!

Morgen gaan we eerst nog wat meer bekijken hier en dan trekken we weer verder via de Route 66, op weg naar Barstow.