Kingman -> Barstow

We zitten in Barstow, weer terug in California, na een flinke reisdag waarop we in totaal zo´n 195 miles (= ong. 315km) hebben afgelegd. Eerst zo´n 30 naar Oatman - via de Route 66 - en de rest toch maar via de snellere Interstate 40, toen leek dat het toch wel een érg saaie tocht door de Mojave Desert zou gaan worden. En dat bleek ook zo te zijn…

Vanmorgen zijn we eerst nog even terug gegaan naar het "Powerhouse & Arizona Route 66 Museum", om een documentaire over de Route 66 te bekijken en aansluitend hebben we ook nog het “Mohave Museum of History and Arts” bezocht. Daarna zijn we weer “on the road” gegaan, d.w.z. we hebben de Route 66 verder vervolgd.

Al snel buiten Kingman bleek de Mojave Desert alom present te zijn. Een desolaat, kaal en armoedig gebied, met – nog wat meer in de buurt van Kingman – weer de inmiddels bekende beelden van zeer armoedige indianen-nederzettingen, ditmaal dus van Mohave-indianen.

We hebben 2 stops gemaakt in dit gebied. Eerst een vrij korte bij het zgn. “laatste tankstation voor de Black Mountains en de Mojave Desert aan de Route 66, “Cool Springs” geheten. Ook hier weer de inmiddels bekende memorabilia over vervlogen tijden aan de Route 66. Wel een goede locatie voor leuke plaatjes trouwens.

Daarna moesten we de “Sitgreaves Pass” over zien te komen, een vrij gevaarlijk traject van de Route 66, met een smal wegdek en langs soms nogal diepe kloven – veelal ook zonder vangrails o.i.d.. Ook dat is ons weer gelukt en op de weg omlaag kwamen we nog een oude goudmijn tegen, alvorens weer even te gaan stoppen – dit keer in het plaatsje Oatman.

Het plaatsje is genoemd naar een zekere “Olive Ann Oatman”, die als meisje van 14 in 1851 werd gekidnapped door indianen, nadat die vrijwel de rest van haar familie hadden vermoord. Ze werd als slavin behandeld en later aan de Mohave verkocht, van wie ze uiteindelijk – na 5 jaar slavernij – kon worden vrijgekocht. De Mohaves hadden haar armen en haar kin getatoueerd en van dat beeld is ze bekend geworden.

Het plaatsje zelf stelt niet veel meer voor. Het is ooit gesticht in 1906 als mijnwerkersstadje i.v.m. de goudwinning en uiteindelijk in1931 weer verlaten, nadat de goudwinning was beëindigd. Tegenwoordig is het eigenlijk alleen maar een toeristisch “straatje in the middle of knowwhere”, maar wel met een leuk sfeertje en het is de moeite om er even te stoppen.

Na dit oponthoud lag de grote vlakte van de Mojave Desert voor ons en het leek ons slim om vanaf nu toch maar niet persé verder te willen gaan via de oude Route 66, maar gewoon de Interstate 40 te nemen. Zoals gezegd bleek dit een goede keuze, want vervolgens hadden we 165 miles (= ong. 265km) te doen door een oersaai, vlak, warm en stoffig gebied. We waren blij dat we aankwamen op onze bestemming voor vandaag: Barstow dus. Morgen weer verder: naar L.A.!